Tweet
Κέρκυρα, Διοίκηση Τουριστικών Επιχειρήσεων. Αρκετά καλά ελληνικά-αγγλικά-ολλανδικά, κι επειδή βλέπω έχει χώρο θα προσθέσω μερικά ξεχασμένα ισπανικά.
2)Πόσο καιρό είσαι στην Ολλανδία;Ποιος ήταν ο λόγος που μετανάστευσες στην Ολλανδία;Τι δυσκολίες συνάντησες στην νέα σου ζωή στην Ολλανδία;
Περίπου 12 χρόνια ζω στην Ολλανδία, σχεδόν 14 εκτός Ελλάδας (αν μετράει και η εσωτερική μετανάστευση από το νησί στην πρωτεύουσα, διπλά τα νούμερα). Στην Ολλανδία με έφερε η σχέση μου με τον μετέπειτα άντρα μου. Η δική μου (εξωτερική) μεταναστευτική ιστορία όμως ξεκίνησε ένα-δυο χρόνια πριν, με την Μεγάλη Βρετανία, όπου εκεί κατέφυγα, ως πρώτο θα έλεγα σταθμό, στην προσπάθειά μου να καλύψω μια εσωτερική ανάγκη να "γνωρίσω" τον κόσμο. Είτε στην πρώτη, είτε στην δεύτερη περίπτωση, δεν συνάντησα δυσκολίες τύπου που μπορεί να ενδιαφέρει τους πολλούς, εδώ. Αντικειμενικά δεν συνάντησα δυσκολίες, ήταν σαν να έφυγα από την Ελλάδα με άγνοια κινδύνου (δεν υπήρχαν και social media, information) η οποία ίσως με προστάτευε και με βοηθούσε. Για κάποιο λόγο και με κάποιο τρόπο που δεν έχει μείνει στην μνήμη μου με σκούρο χρώμα, η εγγραφή μου στον δήμο έγινε ομαλά, κατοικία εξασφάλισα σχετικά εύκολα (στη ΜΒ, η εταιρία μου πλήρωσε για ένα μήνα ξενοδοχείο κι εν τω μεταξύ βρήκα στέγη, στην Ολλανδία με περίμενε το σπίτι του μετέπειτα άντρα μου). Εργασία στην πρώτη περίπτωση είχα εξασφαλίσει πριν φύγω από την Ελλάδα, στη δεύτερη δεν είχα το άγχος της άμεσης ανάγκης, άρα είχα την πολυτέλεια της εξερεύνησης. Κοινωνικές συναναστροφές στην πρώτη περίπτωση έκανα γρήγορα μέσα από τη δουλειά, στην δεύτερη ερχόμαστε στα δύσκολα και το ζήτημα που ανέφερα αρχικά. Δυσκολίες πολυτελείας λένε μερικοί. Επικοινωνίας, αποδοχής, κτλ. Μεγάλες. Σημαντική δυσκολία για εμένα η οποία έγινε μεγαλύτερη λόγω λανθασμένων επιλογών μου.
3)Η εύρεση σπιτιού και εργασίας είναι δύσκολη για κάποιον νέο μετανάστη; Ποια site πιστεύεις ότι είναι αξιόπιστα και μπορούν να στείλουν είτε ένα βιογραφικό, είτε να βρουν ένα σπίτι για να μείνουν;
Δεν είμαι κατάλληλο πρόσωπο για να προτείνω site, στα άπειρα πόστ του πρώτου καιρού παρουσίας μου μέσα στο φόρουμ, έχω πει όμως αρκετά, οπως κι άλλοι (τα πιο γνωστά: kamernet.nl για διαμερίσματα και funda.nl για σπίτια). Αυτό το φόρουμ είναι θησαυρός πληροφοριών που μπορούν να φωτίσουν απορίες άσχετα από χώρα. Η μετανάστευση έχει μερικά κοινά χαρακτηριστικά, ανεξάρτητα από τον τόπο καταγωγής ή προορισμού! Αυτό που θα συμπληρώσω τώρα, με σιγουριά, είναι πως και τα δυο ήταν ευκολότερα πριν πέντε και πριν δέκα χρόνια. Σήμερα υπάρχει τεράστια εισροή μεταναστών (ή καλύτερα τα προηγούμενα 3-2 χρόνια), που έχουν αυξήσει τον δείκτη ανεργίας και την "λίστα αναμονής" εξασφάλισης στέγης, ενώ η κρίση και ο συντηριτισμός που έφερε δεν βοηθάει να αισιοδοξούμε πως αυτό θα βελτιωθεί σύντομα. Εξάλλου και οι όροι υποδοχής (και αποδοχής;) έχουν κι αυτοί γίνει κάπως πιο απαιτητικοί.
4)Τον τελευταίο καιρό λόγω της κρίσης στην Ελλάδα, Έλληνες αποφασίζουν να μεταναστεύσουν στην Ολλανδία, τι έχεις να τους συμβουλέψεις;
Δυσκολεύομαι να συμβουλεύω με σοφία και σύνεση. Αν το έκανα, θα ήταν συμβουλές ανά περίπτωση και πάλι με ρίσκο, γιατί η μόνη περίπτωση που κατέχω καλά είναι η δική μου... οι "δυναμικές" συμβουλές μου δεν αποκλείεται να πάρουν στο λαιμό τους ένα λιγότερο δυναμικό χαρακτήρα. Για κάθε άνθρωπο η εξίσωση παίζει σε συνάρτηση με τις γνώσεις, την εμπειρία, το θάρρος, την πίστη, το στόχο, την αντοχή... τη συγκυρία... τώρα τελευταία, βάζω και το όνειρο ως παράγοντα, γενικότερα στην ζωή, την ανάγκη εκπλήρωσής του. Κι έτσι δυσκολεύει η... εύκολη απάντηση. Αν πρέπει να πω δυο γενικότητες θα πω αυτό: οι σπουδαγμένοι και ταλαντούχοι που έχουν κάτι εξαιρετικό να προσφέρουν, έχουν καλές πιθανότητες. Οι ανειδίκευτοι που αναζητούν στον ήλιο μοίρα, ενώ δεν μιλούν καν καλά αγγλικά θα ταλαιπωρηθούν (μια κι η μικρή ανεργία τρίζει τα δόντια της και σε ντόποιους ανάλογου τύπου, που άρα έχουν το πλεονέκτημα της γλώσσας). Άνθρωποι που δεν αντέχουν τις εκπλήξεις, θα πρέπει να προετοιμαστούν καλά.
5)Τι λένε οι Ολλανδοί για τους Έλληνες και την Ελλάδα;
Διάφορα. Κάποτε μιλούν για τον Ζορμπά και τα σουβλάκια. Κάποτε για τον ήλιο και τη θάλασσα. Μερικές φορές για την τεμπελιά μας, την διαφθορά μας, την ανασφάλειά μας, την ανοργανωσιά μας, τη γκρίνια μας. Άλλωτε παλι αναφέρονται (σα με άφεση αμαρτιών) στην φιλόξενη φύση μας, στην αμεσότητά μας, στη ζεστασιά μας, στην βαθύτερη κουλτούρα μας. Όταν συγκρίνουν, ειδικά μέσα στην κρίση, μισούν να ανακαλύπτουν πως η "τσιγκούνικη" φύση τους, τούς έχει στερήσει ζωή και γίνονται επιθετικοί (συχνά "χτυπώντας" σε προσωπικά, λέγοντάς σου πως εκείνοι σε πληρώνουν)! Ανάλογα την μόρφωση, κτλ, γίνονται υπερβολικοί ή και άδικοι, όπως ακριβώς κι εμείς σε ίδιες περιπτώσεις. Από το ξεκίνημα της κρίσης μέχρι πριν 1-2 χρόνια είχαν ξεπεράσει πολύ το "ευπρεπές" όριο της ρατσιστικής συμπεριφοράς (δεν αναφέρομαι σε εξαιρέσεις). Βασανιστήκαμε πολύ τότε. Διχαστήκαμε ανάμεσα σε ανάγκες και πρέπει, υπομονή και αγανάκτηση. Εδώ και δυο χρόνια όμως, έχουν ηρεμήσει (θεωρώ πως έπαιξε ρόλο η απόδειξη πως πολλές χώρες ακόμα έχουν σοβαρά προβλήματα). Τώρα πια συχνά αναφέρουν πως χαίρονται που η Ελλάδα βγαίνει από την κρίση ("βγαίνει;", αναρωτιέμαι εγώ, αλλά ας αφήσω τώρα την πολιτική διάσταση όλου αυτού...).
6)Ένας νέος μετανάστης που δεν γνωρίζει Ολλανδικά, σε τι εργασία μπορεί να εργαστεί;
Σε κάθε εργασία που λογικά δεν είναι απαραίτητη η επικοινωνία στα ολλανδικά, πχ, σε εργοστάσιο, σε international εταιρίες, etc. Ολλανδικά μπορεί να απαιτηθούν παρόλα αυτά, πχ, για λόγους ασφαλείας (να καταλαβαίνει ο εργαζόμενος και να αποφευχθεί κάποιος κίνδυνος). Προσωπική μου άποψη είναι πως για να ζήσεις "υγειώς" οφείλεις να μάθεις την τοπική γλώσσα, όπου κι αν είσαι, ακόμα κι αν δεν απαιτείται για την εργασία. Απαιτείται για καλές κοινωνικές σχέσεις, κυρίως ομαδικού τύπου, που είναι απαραίτητες στην ζωή μας. Το αισιόδοξο είναι πως έχουμε πολλά παραδείγματα εξαιρετικά γρήγορης εκμάθησης, εφόσον αυτό απασχολεί υποψήφιο μετανάστη.
7)Πόσο θεωρείς ότι υπάρχει αλληλεγγύη στους Έλληνες της Ολλανδίας, στο θέμα ότι αν βοηθάει ο ένας τον άλλον και με τι τρόπο;
Πάλι δύσκολο να το βάλεις σε μια απάντηση. Εξαρτάται. Κατά καιρούς έχει γίνει κουβέντα για αυτό, και έχουν ακουστεί πολλά. Αν εγώ βοηθήσω πέντε κι αποφασίσω πως δεν μπορώ άλλο, ο έκτος μπορεί και να με πει ανθέλληνα και να διαδώσει πως δεν βοηθούν γενικώς. Θεωρώ πως άλλωτε βοηθούν άλλωτε όχι, ανάλογα με τους χαρακτήρες και το "κλικ" σε κάθε περίπτωση. Η δική μου εμπειρία από την πλευρά αυτού που θα μπορούσε να ζητάει βοήθεια, και τις δυο φορές βασίστηκε σε μια φυσική μου τάση μιας κάποιας ανεξαρτησίας και μιας απέχθειας προς οτιδήποτε μπορεί να μου θυμίσει γκέτο (έστω κι ένα χαρακτηριστικό του), ή ότι μου δημιουργεί υποχρεώσεις). Πριν 14 χρόνια, όταν έφυγα από την Ελλάδα, δεν μου είχε καν περάσει από το μυαλό αν θα βρώ Έλληνες όπου πάω. Άρα δεν ξέρω γιατί είναι τόσο σημαντικό να ξεκινάμε με την ερώτηση "υπάρχει κάποιος έλληνας κοντά για να σε βοηθήσει". Θεωρώ εξάλλου πως κάποια βασική βοήθεια όλοι οι άνθρωποι θα την προσέφεραν σε κάποιον με ανάγκη, κι ας μην είναι έλληνες (και με αυτό δεν υπενίσσομαι πως ανάλογα εύκολα θα κάνεις φίλο τον ολλανδό). Βασικά, νομίζω ανασφάλεια είναι το κύριο συστατικό αυτής της έκφρασης, χωρίς να υποτιμώ καθόλου την επικοινωνιακή ανάγκη και απόλαυση πολλές φορές με "παπούτσι από τον τόπο σου". Εξάλλου, προσωπικά θεωρώ τους έλληνές ΜΟΥ τους πιό ωραίους ανθρώπους της γης! Από την θέση αυτού που βοηθάει, παρότι δεν τα πάω καλά με τα mother Theresa feelings, το έχω κάνει κάποιες φορές. Από ένα πιάτο φαγητό που αξιοπρεπώς κάποιος δέχτηκε, ή πληροφορίες... μέχρι να φιλοξενώ άτομο που είχε το θράσος να αλλάξει τους κωδικούς μας στο ίντερνετ ή να δυσανασχετεί που αρνήθηκες να γίνεις ο σοφέρ του (σοκαριστικά γεγονότα, αγένειας και κατάχρησης, όπου τον πετάς στο δρόμο χωρίς λύπη!).
8)Ποια θεωρείς πλεονεκτήματα στο να ζεις στην Ολλανδία και ποια πλεονεκτήματα στο να ζεις Ελλάδα;
Πλεονεκτήματα ή θετικά στοιχεία καλύτερα; Στην Ολλανδία υπάρχει οργάνωση, στόχος, αποδοχή του διαφορετικού, διάλογος, συνέπεια και συνέχεια... Ως πλεονέκτημα θα ανέφερα στα γρήγορα τη δυνατότητα, λόγω θέσης, να ταξιδέψεις ευκολότερα, να κάνεις καριέρα σε μεγάλες πολυεθνικές, κτλ. Στην Ελλάδα, θετικά είναι η δυνατότητα αν θες για σωστή (μεσογειακή) διατροφή, τα φιλόξενα γονίδιά μας, οι καιρικές συνθήκες (χωρίς πλάκα), το βάθος ή η πιο ουσιαστική επικοινωνία, ο πιο εκπαιδευμένος εγκέφαλος... Πλεονεκτική είναι αναμφισβήτητα η θέση μας για χειμερινά σπόρ, καλοκαιρινές διακοπές, κτλ. Στην Ολλανδία υποθέτω είναι πιο δυνατή η λογική ενώ στην Ελλάδα το συναίσθημα. Θα ήταν ωραίο να δανειστεί λίγο η μια από την άλλη χώρα! (Δεν με ρώτησες για τα μεινεκτήματα ;) )
9)Πόσο θεωρείς ότι είναι διαφορετικοί οι Έλληνες έναντι των Ολλανδών σε θέματα νοοτροπίας;
Συχνά πάρα πολύ διαφορετικοί και περιστασιακά ανέλπιστα ίδιοι. Ρώτα με για τη νοοτροπία σε ποια θέματα θες να ξέρεις συγκεκριμένα; Όταν οδηγούν; Εκ διαμέτρου αντίθετοι. Όταν τρώνε; Παρόμοια. Όταν μιλούν; Ακούν πιο συχνά από εμάς. Όταν πάνε διακοπές; Σίγουρα θα κουβαλήσουν μαζί το πρωινό για οικονομία. Στο κουτσομπολιό; Ιδιοι. Στο φθόνο; Κερδίζουμε. Στον ανταγωνισμό; Ανάλογα. Στο σχολείο; Πιο ήρεμοι. Στον έρωτα; Πιο ωμοί. Σε κάθε τομέα μπορώ να σου τους περιγράψω καθώς και τους έλληνες. Αν θες ένα μέτρο και οπωσδήποτε κάτι γενικό για την ερώτησή σου, θα πω ως ένα παράδειγμα το εξής: οι Ολλανδοί έχουν πετύχει πιο ήρεμη καθημερινότητα, όχι γιατί είναι πιο μορφωμένοι, αλλά γιατί είναι πιο υπάκουοι.
10)Πως κατά την γνώμη σου θα έπρεπε να αντιμετωπιστεί η κρίση στην Ελλάδα βλέποντας ότι ακόμα και οι πολιτικοί ηγέτες έχουν παραδεχτεί ότι η συνταγή που έχουν δώσει για το πρόβλημα της Ελλάδας είναι λανθασμένη;
Δεν έγινε ποτέ κάτι για την ανάπτυξη, ούτε για την εκπαίδευση σε σχολεία αλλά και σε ενήλικες ώστε να καταλάβουν τι κάνουν λάθος και να το διορθώσουν. Δεν έχει γίνει καμιά καμπάνια που με το παράδειγμα, εικόνα ή ακόμα και βιωματικά, θα δείξει πως αντιμετωπίστηκε ένα πρόβλημα σε άλλη χώρα, ή απλά πως λειτουργεί κάτι με επιτυχία, ώστε να διδαχτούν οι πολίτες από αυτό και ευκολότερα να πετύχουμε αποτελέσματα. Αν κάποτε χαρίσαμε έννοιες όπως "δημοκρατία", "φιλοσοφία", κτλ, γιατί σήμερα να μη δεχτούμε το δώρο του know-how από κάποιον που έπαθε κι έμαθε πριν από εμάς; Είναι τόσο αναγκαίο να ξέρουμε να δίνουμε όσο και να ξέρουμε να λαμβάνουμε. Επίσης, μεγάλη δυσκολία εντοπίζω στο να νιώσουμε, να κατανοήσουμε και να γίνουμε "ένα", με κοινούς στόχους, να δούμε το κοινό συμφέρον. Περιοριζόμαστε να διχαζόμαστε. Η διαφθορά, παρότι υπάρχει παντού και ενίοτε με εκπληκτικό βάθος (ένας άνθρωπος βαθιά/βαθύτερα διεφθαρμένος), σε εμας έχει εύρος μεγάλο (πολλοί άνθρωποι, έστω και πιο ελαφρά διεφθαρμένοι) και δεν "σπάει" εύκολα η συμπαγής επιφάνεια! Παρότι γίνονται προσπάθειες, υπάρχουν τόσα λογικά ερωτηματικά αναπάντητα που δεν χτίζεται εμπιστοσύνη.
Δεν μπορώ, για επίλογο, να μη αναφέρω κάποια καλά (της κρίσης;) που γίνονται αργά και σταθερά, γενημένα από πρωτοβουλίες ανώνυμων, καθημερινών ανθρώπων! Τα βίωσα πριν ένα χρόνο όταν έζησα για ένα εξάμηνο και πάλι στην χώρα μου. Εθελοντισμός, ανακύκλωση, συνεργασίες, αλληλοβοήθεια-αλληλεγγύη, δημιουργικότητα, νέα επιχειρηματικότητα, απενοχοποίηση συναισθήματος, απελευθέρωση από το ζυγό του American dream, κτλ. Κάτι αλλάζει, κάτι γεννιέται. Μήπως ο άνθρωπος ξαναγίνεται το επίκεντρο;
ΥΓ: Ελπίζω το μάθημα της φιλοσοφίας (να πω και ψυχολογίας;) να μπεί κάποτε στα σχολεία, ξεκινώντας από τα νήπια! Δεν είμαι στην κατάλληλη θέση για να το κάνω όνειρο και στόχο, μπορώ όμως να το βάλω εκεί που βάζω ελπίδες! :)
Comment