Και ξαφνικά πρέπει να ανασχεδιάσεις την ζωή σου. Τα υπάρχοντά μας διαμοιράστηκαν, τα ιμάτια μας συσκευάστηκαν.Τα χαρτιά μάς ήταν ήδη σφραγισμένα και μεταφρασμένα στα Αγγλικά (Ευτυχώς δεν είχαμε πρόβλημα με αυτό, τα δεχτήκανε όλα στα Αγγλικά). Αποχαιρετίσαμε συγγενείς, φίλους και συναδέλφους και μια κρύα μέρα του Νοέμβρη (Έκλεισα ήδη ένα χρόνο;;;; Ολλανδία, να με χαίρεσαι...) μπήκαμε στο Fiesta στο οποίο μόνο την εξάτμιση δεν είχαμε γεμίσει με πράγματα και με την πυξίδα καρφωμένη στον βορά ξεκινήσαμε.

Το offer είχε ενα αρκετά σεβαστό relocation package το οποίο ήταν αφορμή για το πρώτο μου μεγάλο ταξίδι με το αυτοκίνητο. Πρώτη διαδρομή Αθήνα - Ηγουμενίτσα με μια μικρή στάση στα Γιάννενα και στους γονείς της γυναίκας μου, τελευταίες παραστάσεις από Ελλάδα με το πλοίο να αναχωρεί με προορισμό την Ανκόνα. Γενικά τα πλοία δεν είναι και ο αγαπημένος μου τρόπος μετακίνησης, για αυτό απόφευγα τα νησιά όπως ο διάολος το λιβάνι, τώρα όμως την πάτησα για τα καλά. Ούτε η καμπίνα ούτε και το laptop έσωσαν την κατάσταση. Το επόμενο απόγευμα, με τα ξυραφάκια στην τσέπη έβλεπα το λιμάνι τις Ανκόνας όπως ο Οδυσσέας την Ιθάκη.. Ευτυχώς ήταν Νοέμβρης και το καράβι μισοάδειο οπότε σε μισή ώρα το Fiestακι μου ξεχύθηκε στην Autostrada.....

Τι παιδιά και αυτοί οι Ιταλοί;;;; Τα αγγλικά τους, λίγο καλύτερα από τα κινέζικα μου, αλλά αυτή η μανία τους να παίζουν τα φώτα τους ακόμα και το αυτοκίνητο που βρίσκεται μπροστά τους στην αριστερή λωρίδα είναι 50 χιλιόμετρα μπροστά δεν υπάρχει. Μην βγάλω φλας να περάσω φορτηγό, στο βάθος του καθρέφτη ο τύπος στα 50 χιλιόμετρα πίσω μου να ανάβει προβολείς, κεριά, την λαμπάδα της ανάστασης και τον αναπτήρα zippo που χρησιμοποιεί στις συναυλίες του Ramazoti. Για ποιότητα δρόμου δεν μπορώ να πω κάτι , περσικό χαλί, και σε ποιότητα και σε τιμή κάτι που το διαπίστωσα στον γκισέ των διοδίων βγαίνοντας στην Βερόνα. Όπως καταλαβαίνετε , φρεσκοπαντρεμένος, δεν μπορούσα να μην έρθω στην Βερόνα, την πόλη για την οποία ο Σεξπήρ έγραψε τον Ρωμαίο και την Ιουλιέτα. (Αν και ποτέ του δεν είχε πατήσει το πόδι του στην Βερόνα) και φυσικά να μην δώ το μπαλκόνι στο οποίο έβγαινε η Ιουλιέτα και περίμενε τον Ρωμαίο της (Άσχετα αν κατασκευάστηκε 100 περίπου χρόνια μετά την περίοδο συγγραφής του έργου) και φυσικά να μην πάρω τα υπέροχα αναμνηστικά 8 Ευρω;;;;; 8 να είναι η ώρες σας.... 3 Ευρώ μαγνητάκι απο την πλατεία και πολύ είναι... Άντε μην πω τίποτα.. Βέβαια γαργάρα ότι η Βερόνα έχει την 2η μεγαλύτερη αρένα μετά το Κολοσσαίο στην Ιταλία και σε τρομερή κατάσταση αλλά και ενα επιβλητικό κάστρο στο ποτάμι... Αλλά είπαμε Ρωμαίος και Ιουλιέτα και ξερό ψωμί.... Αφού τελείωσε η πρωινή ξενάγηση, επίσκεψή σε σούπερ μάρκετ για τα απαραίτητα εφόδια και η autostrada ανοιγόταν ξανά μπροστά μας. Τουλάχιστον μέχρι και το Brennero. Αφού πληρώσαμε για τελευταία φορά υπέρ των Ιταλικών αυτοκινητοδρόμων και με την πρώτη βινιέτα στο παρμπρίζ μπαίναμε στην Αυστρία.

Η Αυστρία ήταν ένα γρήγορο και βιαστικό πέρασμα, περάσαμε έξω από το Innsbruck και μπήκαμε στην Γερμανία με το σούρουπο να έρχεται βιαστικά. Σκοπός μας ήταν να φτάσουμε στην Καρλσρούη όσο πιο νωρίς γίνεται. Τελικά κατά τις 21.00 το βράδυ και αφού είχαμε φάει ένα μποτιλιάρισμα έξω από την Στουτγάρδη φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας. Αύριο τέτοια ώρα θα ήμασταν Ολλανδία.

Ούτε η τρίτη μέρα του ταξιδιού είχε να προσφέρει κάποια ιδιαίτερη συγκίνηση. Ένα μουντό πρωινό με ψιλόβροχο. Καμία σχέση με τα χαρούμενα πρωινά σε Αθήνα και Βερόνα 2 μέρες πριν. Μπορεί να ήμασταν και οι δύο κομμάτια από την κούραση, το fiestάκι μας φορτωμένο όσο δεν πάει κατάπινε τα χιλιόμετρα, αφήνοντας πίσω του μια μια τις πόλεις της κοιλάδας του Ρούρ. Η περίφημη autobahn δεν ήταν κάτι ιδιαίτερο ούτε από ποιότητα κατασκευής ούτε από πλάτος. Είχε κάτι καλύτερο όμως, σωστούς οδηγούς. Ακόμα και στα κομμάτια όπου ήταν 2 λωρίδες ανά κατεύθυνση πέρναγες από αριστερά και ξαναέμπαινες κατευθείαν δεξιά. Ακόμα και τις φορές που ξεχνιόμουν στην αριστερή λωρίδα όταν έφτανε πίσω μου καμία mercedes των 8000 κυβικών και της μίας φάρμας αλόγων περίμενε διακριτικά να τον καταλάβω πριν κάνει κάποια κίνηση με τα φώτα. Εξαίρεση τα ρημάδια τα αυτοκίνητα που έγραφαν PL έτσι για να σπάει η μονοτονία και να ανεβαίνει η αδρεναλίνη. Κολωνία, Ντίσελντορφ και Ντούισμπούργκ (Τώρα γιατί ο ρημάδης ο ορθογράφος του firefox προτείνει την λέξη Γεροντοκορισμού στο Ντούισμποργκ είναι άξιο μελέτης... τέλος πάντων) ήταν ήδη πίσω μας όταν μπήκαμε στα Ολλανδικά σύνορα. Προορισμός Noordwijk, μια πανσιόν την οποία μας πρότεινε η εταιρία μου οπου και μας περίμενε ενα τιμιότητα διαμέρισμα ως προσωρινή λυση μέχρι να βρούμε σπίτι. Η ταρίφα ήταν 50Ε την βραδυά για διαμονή κάτω απο μια εβδομάδα, 40Ε απο 1 εβδομάδα έως 1 μήνα και αν μέναμε πάνω απο εναν μήνα ήταν 800Ε ο μήνας.

Φτάσαμε στο κρύο και υγρό Noordwijk αργά το βράδυ, και αφού τελειώσαμε τα διαδικαστικά με την οικοδέσποινα αρχίσαμε να ξεφωρτώνουμε τα μπαγκάζια μας. Το βράδυ μας βρήκε να κάνουμε διαγωνισμό ροχαλητού.

Καλημέρα Ολλανδία...

Υ.Γ. Λεπτομέρειες για τα έξοδα του ταξιδιού μπορείτε να βρείτε εδώ.

http://www.mofeu.eu/forum/showthread...ll=1#post55389