Tweet
Πόσοι σπουδάζουν αυτό που πραγματικά θέλουν;
1 στους 2 θα επέλεγαν άλλο κλάδο εργασίας αν ξανάρχιζαν ενώ 40% των πτυχιούχων δεν κάνουν ποτέ τις σπουδές τους επάγγελμα
Οι τελευταίες έρευνες αναφέρουν ότι ένα πολύ μεγάλο ποσοστό ατόμων είτε δεν έχει σπουδάσει αυτό που πραγματικά θα ήθελε κατά τη διάρκεια των Πανεπιστημιακών τους σπουδών, είτε θα διάλεγαν άλλο κλάδο αν ξανάρχιζαν.
Σύμφωνα με στοιχεία της n Korn/Ferry International, η οποία πραγματοποιήθηκε με τη συμμετοχή περισσοτέρων από 1700 στελεχών από όλο τον κόσμο, 51% των στελεχών θα επέλεγαν άλλον κλάδο αν ξανάρχιζαν (Σχετικό άρθρο της Μαίρης Λεμπέση για την έρευνα αυτή δημοσιεύτηκε στην Καθημερινή στις 15 Ιανουαρίου 2006). Το ενδιαφέρον στοιχείο της έρευνας είναι ότι 67% των ερωτηθέντων εξέφρασαν την άποψη ότι έχουν φτάσει απόλυτα ή 'περίπου' στο επιθυμητό επίπεδο επιτυχίας που ονειρεύονταν για τους εαυτούς τους όταν ξεκινούσαν την καριέρα τους.
Σύμφωνα με σχετική έρευνα της StudySmart® η οποία δημοσιεύτηκε στις αρχές του 2005 στο γνωστό "Οδηγό Σπουδών για τα Βρετανικά και Αμερικανικά Πανεπιστήμια 2005" έδειξε ότι το πρώτο πτυχίο δεν περιορίζει τους αποφοίτους στα εργασιακά θέματα, ενώ το δεύτερο ακαδημαικό πτυχίο (π.χ. Μάστερ) περιορίζει περισσότερο, ιδίως αν είναι ειδικευμένο. Τα στελέχη φάνηκε να πιστεύουν επίσης ότι είναι περισσότερο εύκολο να διαμορφώνεις ή να "πλάθεις" ένα στέλεχος με ένα πτυχίο (πάντα φυσικά σε συνάρτηση και με την ηλικία του ατόμου) παρά με δύο.
Όσοι έχουν ένα πτυχίο, σίγουρα στο ξεκίνημά τους ψάχνουν εργασία στο χώρο θεμάτων του πρώτου πτυχίου. Έτσι, ίσως είναι καλύτερο το δεύτερο πτυχίο, αν υπάρχει ή πραγματοποιηθεί, να είναι σε διαφορετικό χώρο είτε γενικότερο σε θέμα διοίκησης είτε σχετικό ώστε να λειτουργεί ως "μπαλαντέρ". Φυσικά, αφού ξεκινάμε όλοι με κάποια δουλειά, σιγά σιγά διαμορφώνουμε τις κλίσεις μας και διαμορφώνονται οι ανάγκες μας.
Άλλη σχετική έρευνα του καθηγητή - ερευνητή Χ. Κάτσικα που δημοσιεύτηκε στα Νέα (22 Αυγούστου 2005, σελ. 47), αναφέρει ότι οι 4 στους 10 που παίρνουν πτυχίο στην Ελλάδα δεν κάνουν ποτέ τις σπουδές τους επάγγελμα. Η έρευνα αφορά φοιτητές που σπουδάζουν στη χώρα μας και πραγματοποιήθηκε μεταξύ του Ιανουαρίου - Μαίου 2005 Όπως αναφέρει, στη χώρα μας μόνο 1 στους 5 εισάγεται στη σχολή που θέλει.
Πολλά άτομα ξεκινούν οπουδήποτε λόγω της δυσκολίας ανεύρεσης εργασίας και της ανεργίας. Έτσι, δεν είναι πολύ απαιτητικοί, ακόμη και αν δεν είναι η εργασία τους στο χώρο της σπουδής τους. Αν υπάρχει δεύτερο πτυχίο Μάστερ (και μάλιστα στον ίδιο χώρο με το πρώτο πτυχίο), οι απαιτήσεις ανεβαίνουν και έτσι "ψαχνόμαστε" περισσότερο. Με τη λογική αυτή είναι πιο λογικό να μην υπάρχει "ταύτιση" του πτυχίου με την εργασία μας αρχικά στην καριέρα μας, αλλά με τα χρόνια και με την απόκτηση πιθανού δεύτερου πτυχίου να υπάρχει. 'Αρα ένα συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι άτομα με λίγα χρόνια προϋπηρεσίας κάνουν πολύ διαφορετικά πράγματα από αυτά που διδάχτηκαν ενώ άτομα με περισσότερη προϋπηρεσία να κάνουν εργασίες πιο "κοντινές" με τα θέματα σπουδής τους. Έτσι, μην αποθαρρύνονται τα νεαρά στελέχη γιατί τα πράγματα αλλάζουν με τον καιρό. Τέλος, δεν πρέπει κανείς να παραγνωρίζει ότι οι νέες εποχές φέρνουν και νέες προσεγγίσεις και θεωρήσεις των πραγμάτων. Έτσι η συνεχής επαγγελματική επιμόρφωση ακόμη και η αλλαγή σταδιοδρομίας είναι νέοι παράγοντες που αντί να στενεύουν διευρύνουν τους ορίζοντες κάθε νέου ανθρώπου. Αυτοί οι νέοι παράγοντες συντείνουν στον περιορισμό της αγωνίας του αύριο.
Αν συνεχιστούν αυτές οι τάσεις, σίγουρα το ποσοστό των ατόμων που θα εργάζονται σε μη σχετικό με το πτυχίο τους χώρο αναμένεται να αυξηθεί στο μέλλον.
Οι τελευταίες έρευνες αναφέρουν ότι ένα πολύ μεγάλο ποσοστό ατόμων είτε δεν έχει σπουδάσει αυτό που πραγματικά θα ήθελε κατά τη διάρκεια των Πανεπιστημιακών τους σπουδών, είτε θα διάλεγαν άλλο κλάδο αν ξανάρχιζαν.
Σύμφωνα με στοιχεία της n Korn/Ferry International, η οποία πραγματοποιήθηκε με τη συμμετοχή περισσοτέρων από 1700 στελεχών από όλο τον κόσμο, 51% των στελεχών θα επέλεγαν άλλον κλάδο αν ξανάρχιζαν (Σχετικό άρθρο της Μαίρης Λεμπέση για την έρευνα αυτή δημοσιεύτηκε στην Καθημερινή στις 15 Ιανουαρίου 2006). Το ενδιαφέρον στοιχείο της έρευνας είναι ότι 67% των ερωτηθέντων εξέφρασαν την άποψη ότι έχουν φτάσει απόλυτα ή 'περίπου' στο επιθυμητό επίπεδο επιτυχίας που ονειρεύονταν για τους εαυτούς τους όταν ξεκινούσαν την καριέρα τους.
Σύμφωνα με σχετική έρευνα της StudySmart® η οποία δημοσιεύτηκε στις αρχές του 2005 στο γνωστό "Οδηγό Σπουδών για τα Βρετανικά και Αμερικανικά Πανεπιστήμια 2005" έδειξε ότι το πρώτο πτυχίο δεν περιορίζει τους αποφοίτους στα εργασιακά θέματα, ενώ το δεύτερο ακαδημαικό πτυχίο (π.χ. Μάστερ) περιορίζει περισσότερο, ιδίως αν είναι ειδικευμένο. Τα στελέχη φάνηκε να πιστεύουν επίσης ότι είναι περισσότερο εύκολο να διαμορφώνεις ή να "πλάθεις" ένα στέλεχος με ένα πτυχίο (πάντα φυσικά σε συνάρτηση και με την ηλικία του ατόμου) παρά με δύο.
Όσοι έχουν ένα πτυχίο, σίγουρα στο ξεκίνημά τους ψάχνουν εργασία στο χώρο θεμάτων του πρώτου πτυχίου. Έτσι, ίσως είναι καλύτερο το δεύτερο πτυχίο, αν υπάρχει ή πραγματοποιηθεί, να είναι σε διαφορετικό χώρο είτε γενικότερο σε θέμα διοίκησης είτε σχετικό ώστε να λειτουργεί ως "μπαλαντέρ". Φυσικά, αφού ξεκινάμε όλοι με κάποια δουλειά, σιγά σιγά διαμορφώνουμε τις κλίσεις μας και διαμορφώνονται οι ανάγκες μας.
Άλλη σχετική έρευνα του καθηγητή - ερευνητή Χ. Κάτσικα που δημοσιεύτηκε στα Νέα (22 Αυγούστου 2005, σελ. 47), αναφέρει ότι οι 4 στους 10 που παίρνουν πτυχίο στην Ελλάδα δεν κάνουν ποτέ τις σπουδές τους επάγγελμα. Η έρευνα αφορά φοιτητές που σπουδάζουν στη χώρα μας και πραγματοποιήθηκε μεταξύ του Ιανουαρίου - Μαίου 2005 Όπως αναφέρει, στη χώρα μας μόνο 1 στους 5 εισάγεται στη σχολή που θέλει.
Πολλά άτομα ξεκινούν οπουδήποτε λόγω της δυσκολίας ανεύρεσης εργασίας και της ανεργίας. Έτσι, δεν είναι πολύ απαιτητικοί, ακόμη και αν δεν είναι η εργασία τους στο χώρο της σπουδής τους. Αν υπάρχει δεύτερο πτυχίο Μάστερ (και μάλιστα στον ίδιο χώρο με το πρώτο πτυχίο), οι απαιτήσεις ανεβαίνουν και έτσι "ψαχνόμαστε" περισσότερο. Με τη λογική αυτή είναι πιο λογικό να μην υπάρχει "ταύτιση" του πτυχίου με την εργασία μας αρχικά στην καριέρα μας, αλλά με τα χρόνια και με την απόκτηση πιθανού δεύτερου πτυχίου να υπάρχει. 'Αρα ένα συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι άτομα με λίγα χρόνια προϋπηρεσίας κάνουν πολύ διαφορετικά πράγματα από αυτά που διδάχτηκαν ενώ άτομα με περισσότερη προϋπηρεσία να κάνουν εργασίες πιο "κοντινές" με τα θέματα σπουδής τους. Έτσι, μην αποθαρρύνονται τα νεαρά στελέχη γιατί τα πράγματα αλλάζουν με τον καιρό. Τέλος, δεν πρέπει κανείς να παραγνωρίζει ότι οι νέες εποχές φέρνουν και νέες προσεγγίσεις και θεωρήσεις των πραγμάτων. Έτσι η συνεχής επαγγελματική επιμόρφωση ακόμη και η αλλαγή σταδιοδρομίας είναι νέοι παράγοντες που αντί να στενεύουν διευρύνουν τους ορίζοντες κάθε νέου ανθρώπου. Αυτοί οι νέοι παράγοντες συντείνουν στον περιορισμό της αγωνίας του αύριο.
Αν συνεχιστούν αυτές οι τάσεις, σίγουρα το ποσοστό των ατόμων που θα εργάζονται σε μη σχετικό με το πτυχίο τους χώρο αναμένεται να αυξηθεί στο μέλλον.
Comment